Tulum, Tranen en scooteren op Cozumel

Hier zit ik dan in een overvol internet cafe met dikke tranen biggelend over mijn wangen. Het snot loopt nog net niet uit me neus, iedereen kan het zien maar het kan me geen reet schelen. Op de weg van het strand naar hier voelde ik het al aankomen en nu 20 minuten later is het nog steeds niet gestopt!

Wees maar gerust er is niks ernstigs gebeurd ik mis jullie alleen weer even vreselijk erg! Jeetje zeg ik wist niet dat een mens zoveel tranen kon produceren.

Genoeg gesnotter! En Die tranen gaan zo heus wel weer over. Maar ik moest het even kwijt want zo zonder een knuffel van mam of een geruststellend woord van pap is het soms allemaal even teveel.


Vanaf maandag zou ik zoals verteld beginnen bij de afdeling events banquettes. Sta ik daar om 09.00 uur blijkt Israel (manager events) in een cursus te zitten. Ik naar die cusrus toe, krijg ik te horen dat alle events van die dag afeglast zijn en dat er eigenlijk niks te doen valt. Nou mij hoor je niet klagen hoor. Ik ben lekker hier naar Playa geweest webcammen met thuis.

De volgende dag hadden we afgesproken om 12.00 uur want ik zou helpen met de voorbereidingen van een feestje op het resort. Misschien raad je het al maar het kantoor van Israel was weer pikdonker en hij zat weer in een vergadering. Wat jij kan kan ik ook dacht ik. Ik heb een briefje voor hem achtergelaten met daarop dat ik hier voor de 2e keer sta zonder hem, dat de dag erna mijn vrije dag was (Wat helmaal niet zo is maar ze hadden Judith haar vrije dag omgewisseld naar woensdag, dus dan hadden we nu samen vrij) en dat ik hem donderdag om 09.00 uur hier zou zien.

Woensdag zijn Judith en ik naar Cozumel geweest. Een vrij groot eiland tegenover Playa Del Carmen dat bekend staat om zijn mooie koraal riffen. Na 50 minuten met de veerboot schommelend over de hoge golven waren we aan de overkant. In de boot waren we aangesproken door een man van zo een excursie bedrijf. Hij vertelde ons ook dat ze auto´s en scooters verhuurden. Die scooters klonken ons best goed dus wij op Cozumel met die man mee naar hun kantoor. Eigenlijk alles wat we moesten hebben om een scooter te kunnen huren hadden we niet. Een creditcard, rijbewijs, id of paspoort en vooral ervaring. Over die ervaring hebben we maar een beetje gelogen want anders hadden ze die scooter nooit aan ons toevertrouwd en meegegven. Voor de zekerheid hebben we maar wel een verzekering daar afgesloten voor als we misschien toch brokken zouden maken. Nou daar stonden we dan met een roze en rode pothelm buiten voor die scooter. We hadden besloten dat Judith maar begon met rijden want zij heeft wel haar auto rijbewijs. De eerste bochten wist ik niet hoe goed ik haar vast moest houden maar al snel zoefden we heerlijk het eiland over. Ze rijden hier trouwens wel als achterlijken! Rechts inhalen en 100 rijden terwijl je maar 40 mag is hier doodnormaal en er staan ook bijna nergens verkeersborden.

Maargoed terug naar Cozumel waar we de drukte van de hoofdstad en tevens aankomst haven San Miguel voorbij reden. We reden eerst langs de westkant met veel zwem en snorkel strandjes. Er waren alleen veel stenen en rotsen in het water. Goed voor de vissen maar minder fijn als je het warm hebt en gewoon een duik in de zee wilt nemen. Toen we ergens bij een beachbar het water in wilde gaan kwam er een man naar ons toe die ons wel verder het water op wilde bregen met een catamaran zodat we niet door de stenen heen hoefden. MAAAR dan moesten we wel daar gaan lunchen. Nou geen probleem we hadden toch wel trek. Hij moest alleen nog even het zeil spannen. Nou weet je wat zeiden we dan gaan wij eerst wel lunchen en dat breng je ons daarna. Dat hadden we beter niet kunnen zeggen. Na de lunch was inderdaad het zeil gespannen maar die vent was nergens meer te bekennen. Achja daar hebben we ook weer van geleerd.

Toen we daar weggingen was het mijn beurt om te rijden. In het begin even wennen maar ik had het al vrij snel onder controle. Met een big smile de wind in ons haar en de brandende zon op onze rug reden we helemaal naar de zuidpunt en via de oostkant weer terug. Langs de oostkant is het voornamelijk rotsstrand en kun je er bijna nergens zwemmen omdat de zee te wild is. Het uitzicht vanaf de scooter was wel veel mooier dan op de westkant. We zijn dan ook een aantal keren gestopt om fotos te maken en te filmen. Om 16.00 uur hebben we de scooter weer levend en zonder krassen ingeleverd en om 17.00 hebben we de boot weer terug naar Playa genomen.

Ik vergeet gewoon helemaal te vertellen over onze zondag ervoor! Toen zijn Judith en ik naar Tumlum geweest een stad waar ze nog overblijfselen hebben van de Maya ruines. We zijn er met de colectivo heen geweest (de kleine goedkope busjes). Na een uur waren we er. Het was best mooi om te zien maar we hadden er meer van voorgelteld. Na wat fotos voor thuis gemaakt te hebben zijn we op het SUPER MOOIE bijbehorende strand gaan liggen. Echt dit strand kwam zo uit een reisbureau brochure. Spierwit zand superblauw helder water en hoge rotsen op de achtergrond. Natuurlijk ook mooie strand fotos gemaakt.
Helaas was het er erg druk met toeristen.

Om weer terug te komen op het werken hier. Wat toch onze voornaamste en belangrijkste bezigheid is helaas. Gisten was ik er om 09.00 uur. En godverdomme die Israel was er weer niet in zijn kantoor. Gelukkig kwam er iemand voorbij die me kon vertellen waar hij dan wel was. Hij was in de ballroom, een hele grote zaal op het resort waar beurzen feesten enzv. in gehouden worden. Het enigste wat hij over die dagen ervoor heeft gezegd is: I haven´t seen you! Neej I haven´t seen you eighter zei ik en daarmee basta. Die dag heb ik geholpen met de aankleding en setting van de zaal. Vanavond is er namelijk een groot feest. Het was eigenlijk best een leuke dag. We hebben voor 460 man tafels en stoelen neergezet, versiert en gedekt tot de gevouwen servetten aan toe en wijnglazen(waar ik er 2 van heb stuk gemaakt). Dat was nog best grappig om te zien. Er waren alleen maar van die kleine drukpratende mannen aan het werk. Tot dat het moment kwam dat de servetten gedaan moeten worden. Ze gingen heel rustig allemaal ergens zitten met een baal servetten en vouwen maar. Het leek de knutsel club wel! Ik stond even met me mond open tot ik ook een baal vervetten in mijn handen geduwd kreeg.

Vandaag hoef ik pas om 18.00 uur te beginnen. Ik mag kijken hoe de laatste voorbereiding in zijn werk gaan en hoe iedreen in de stress schiet. Het feest begint om 20.00 uur en dan moet ik een beetje rond gaan lopen om de mensen te vragen of alles naar wens is, water bijschenken en dat soort dingen. Ik hoef dit keer niet in mijn uniform maar moet in een zwarte rok met een wit shirtje en het liefst zwarte schoenen met hakjes. Alsof je het zo maar allemaal uit de kast tovert. Gelukkig heb ik mijn halve kleding kast meegenomen en moet het geen probleem zijn.

Het is net of ik mij halve leven net even heb neerget zo voelt het. Het is ook wel weer een behoorlijk verhaal. En toch heb ik het idee dat ik wat vergeten ben, nouja dat komt de volgende keer wel dan. De tranen zijn weer gedroogd en na ´ademnood´ van Linda Roos en Jessica op youtube geluisterd te hebben kan ik er weer tegenaan!


Dikke kus van mij!!!!!