Daar was ik weeer

Hier weer een bericht vanuit het altijd zo zonnige España. Nou mooi niet dus, het regent nu pijpenstelen! En dat op mijn vrije dag nog wel. Lagen Anita en ik net een uurtje op het strand voelen we ineens een paar druppeltjes. We dachten eerst dat het van de douches een paar meter verderop kwam maar al snel betrok het en hoorde we de donder al in de verte. Achja nu krijgen de plantjes ook weer eens een keer wat te drinken en kunnen wij weer normaal ademhalen! Nu worden de kamers opgeruimd, teennagels bijgelakt en emails weer bijgehouden. Waar een regenachtige dag allemaal wel niet goed voor is.

De een is nog maar een paar weken weg en dan komen de volgende hier alweer aan. Ik heb heerlijk genoten van bijna twee weekjes met pap en mams hier aan de Costa Brava. Ze zaten ongeveer 20 minuutjes hier vandaan op de camping bij Canyelles. Elke avond ben ik na werk gelijk naar ze toe gereden om weer eens fijn bij te kletsen en fatsoenlijke maaltijden te eten. We zijn een avondje naar Lloret geweest om winkeltjes te kijken en een terrasje te pakken (weten ze ook eens waar ik uithang), een avond naar Palamos, daar hebben we gegeten met Marko, Talitha en de kids (die staan op de camping in Platja D'aro), een keer mee naar salsales en een avondje bij de Pizzaria.
Op zondag waren we van plan de trein van half 10 naar Barcelona te pakken. Dat was het probleem nog niet. Het begon toen we wel erg lang stil stonden bij de eerste stop in Malgrat de Mar. Na 10 minuten werd er iets onverstaanbaars in het Spaans omgeroepen en liep iedereen de trein uit. Komt er een man de trein door gelopen en roept dat de trein niet verder rijdt naar Barcelona. Wij ook de trein uit natuurlijk. Stonden we dan in de hitte met ongeveer 150 man op het station van Malgrat. Uiteindelijk begrepen we dat er een stroomstoring was in de bovenleiding richting Barcelona. Na 20 min kwam er toch weer een nieuwe trein aan en bleek het probleem verholpen te zijn. Hup alle 150 man weer de trein in om er na 3 minuten weer allemaal buiten te staan. Het probleem was dus toch niet helemaal verholpen. Lang leve España! Toen liep iedereen opeens het station uit richting het centrum. Wij als kudde dieren er ook maar achteraan. Tjsa je blijft immers niet als toerist in je eentje op dat station staan te wachten. Het leek erop dat we per bus verder zouden gaan. Maar na 15 minuten nog steeds geen bus te hebben gezien ging de kudde verder het centrum in richiting een ander stopplaats. Daar was een vrouw zo slim om een politie op de motor aan te spreken en die zou het voor ons uitzoeken. Want van een bus naar Barcelona wist hij niks af. Je raad het misschien al maar toen moesten we volgens de aardige man weer met z'n alle terug naar het station want daar zou toch echt de trein weer gaar rijden. Lopen we echt serieus nog 2 minuten van het station vandaag zien we met z'n alle zo de trein naar Barcelona aan ons neus voorbij gaan. Gezucht, gekreun en gesteun was duidelijk merkbaar. Leuk zo'n dagje Barcelona met de trein. Raad ik iedereen zeker aan! Uiteindelijk na 2 en een half uur vertraging zaten ook wij in de trein op weg naar onze eindbestemming. De treinrit is ongeveer anderhalf uur en je rijdt constant langs het strand, erg leuk om te zien.
In Barcelona hebben we een wandelroute rondom de Ramblas gelopen in het oude centrum. Tussen de middag een hapje gegeten op een gezellig pleintje en s' middags nog een duik genomen op het drukste strand wat ik ooit heb gezien. Er was een Halfpipe wedstrijd aan het strand en het krieoelde er van de mensen. Het was er hardstikke gezellig en er stond keiharde rockmuziek (dat misschien iets minder gezellig). Uiteindelijk was het toch nog een geslaagde dag en gingen we moe en voldaan weer terug de trein in.

Op mijn andere vrije dag zijn we naar Saint Felieux de guillots gereden langs de mooie kustweg. Onderweg gestopt op een mooi uitzicht punt en wat foto's gemaakt. Het was echt nog een dorpje van Spaanse begrippen en veel oude mensen. We voelde ons bijna de enigste toeristen. Na een Spaanse koffie (cortado) zijn we de winkelstraatjes doorgelopen en uiteindleijk op het rustige strand neergestreken. Hier hebben we de hele middag liggen bakken, zwemmen en snorkelen. Jah want snorkelen moesten en zouden mama en ik proberen van pap. Er zouden zoveeeeeel verschillende vissen zitten. Hij heeft zijn nieuwe sport wel uitgevonden. Dus wij ook even gesnorkeld. Het was helaas niet het verloren stukje koraalrif wat ik gehoopt had maar ik moet zeggen er was behoorlijk te bekijken in de onderwaterwereld. s' Avonds zijn we doorgereden naar Platja d'Aro om te genieten van een cocktail in een loungebank aan het strand.
En voor je het weet zijn de dagen alweer voorbij en zijn ze alweer de hort op. Het voelde toch weer een beetje als vakantie zoals vroeger.
Afgelopen dinsdag zijn we gelijkdoor vanuit werk naar Blanes gereden. Eerst een stop bij de supermarkt om een stokbroodje met een kaasje, worst en een lekker wijntje te halen. Er was van zaterdag tot en met dinsdag namelijk een vuurwerk competitie tussen verschillende landen op het strand in Blanes. Dinsdag was Canada. Het begon om 22.30 uur en daarvoor hebben we heerlijk gegeten gedronken en spelletjes op het strand gedaan. Het vuurwerk was echt heel mooi en heel groot. Ik heb er foto's van geprobeert te maken maar dat is niet helemaal gelukt helaas. Ik was telkens net te laat of net te vroeg! Na het vuurwerk zijn we nog de kermis opgeweest voor een potje kamelenrace en een ritje in een wilde octopus! Het was een erg gezellige avond.

Vanavond hebben we eigenlijk weer een salsafeest op het strand maar ik denk dat het niet doorgaat door de regen helaas.
Hele dikke kus en Spaanse groeten!
Taar